Новым старшынёй Бярозаўскага райвыканкама прызначаны Сяргей Барташ
Сяргей Іванавіч да гэтага ўзначальваў Камітэт па сельскай гаспадарцы і харчаванню Брэсцкага аблвыканкама. Да гэтага працаваў у сельскай гаспадарцы Пружанскага раёна, быў дырэктарам ААТ “Ліноўскае”, быў дэпутатам Пружанскага райсавета.
Лепшыя з лепшых. Пружанскія настаўнікі атрымалі ўзнагароды
…
Асабісты ўклад асобных настаўнікаў адзначаны на самым высокім узроўні. Нагрудным знакам Міністэрства адукацыі “Выдатнік адукацыі” ўзнагароджана дырэктар Ліноўскай СШ А.Л. Макарэвіч.
…
З Днем ведаў!
Урачыстай лінейкай пачаўся новы навучальны год у ДУА “Ліноўская СШ”. Нягледзячы на капрызы прыроды, настрой у гасцей, настаўнікаў, вучняў, бацькоў быў добры. Адзінаццацікласнікі павіншавалі з пачаткам навучальнага года першакласнікаў, па добрай традыцыі ўручылі ім падарункі і правялі ў клас. Дырэктар школы Алена Леанідаўна Макарэвіч павіншавала ўсіх з Днем ведаў і пажадала добрага настрою і плённай працы. Пасля святочнай лінейкі для ўсіх вучняў школы прайшоў першы ўрок “Я вырас тут, і край мне гэты дарагі”.
Совхоз “Оранчицкий”
На падставе загаду Міністэрства сельскай гаспадаркі БССР ад 31.01.1966 №43 “Аб разузбуйненні некаторых саўгасаў” і рашэння працоўнага камітэта саўгаса «Ліноўскі» ад 01.02.1966 г. утвараецца саўгас “Аранчыцкі”. Частка рабочых і служачых саўгаса ” Ліноўскі” былі перададзены саўгасу «Аранчыцкі» (Приказ №6 по совхозу “Линовский” от 10.02.1966 и Приказ №20 по совхозу “Линовский” от 29.03.1966).
Да саўгаса “Аранчыцкі” адышлі: брыгада №2 в. Варотнае, птушкаферма в. Аранчыцы (5 птушнікаў, кармацэх, складскія памяшканні), брыгада №3 в. Аранчыцы.
Дырэктарам саўгаса «Аранчыцкі» стаў Дзецкін Фелікс Канстанцінавіч.
Дзецкін Фелікс Канстанцінавіч
3 успамінаў першага дырэктара Фелікса Канстанцінавіча Дзецкіна: У той час на месцы сучаснай птуштафабрыкі стаяў адзін птушнік. Побач з ім будаваліся яшчэ адзін птушнік, кармацэх і драўляны склад. Куры знаходзіліся на вольным утрыманні. Усяго ў той час было ў нас каля трох тысяч птушак. Пасля праведзенай выбракоўкі засталося 15 соцень. Даглядалі іх чатыры чалавекі. Куры неслі яйкі, дзе хацелі, а работнікі з кошыкамі хадзілі і збіралі «ўраджай». Практычна ўсё трымалася на ручной працы».
У ДАЛЕЙШЫМ развіцці прадпрыемства вялікую ролю адыграла пастанова ЦК КПСС і Савета Міністраў СССР «Аб арганізацыі вытворчасці яек і мяса птушкі на прамысловай аснове». Дзякуючы выдзеленым сродкам, менш чым праз год на тэрыторыі птушкафермы ўжо размяшчаліся пяць птушнікаў, кармацэх, складскія памяшканні.
Колькасць пагалоўя павялічылася да 25 тысяч, за год было атрымана 698 тысяч яек і 17 тон курынага мяса. Галоўнымі спажыўцамі гэтай прадукцыі былі Пружаны і Брэст.
3 цягам часу наладжаны пастаўкі і ў Ленінград. Распачата будаўніцтва жылля для работнікаў прадпрыемства.
У станаўленні птушкаводства ў нашым раёне значны ўкпад унесл і П. М. Кульгаўчук, Ю.М.Афанасьева.
Птушкаводства краіны не стаяла на месцы, амаль штогод укараняліся новыя тэхналогіі: птушку сталі ўтрымліваць у клетках, што павысіла яйканоскасць, замест кошыкаў у выкарыстанні з’явілася спецыялізаваная тара, якая без змяненняў дажыла і да нашых дзён, і шмат іншага.
1969 год. На фабрыцы ўпершыню з‘явіліся латкі для яек.
Але дырэктару саўгаса «Аранчыцкі» даводзілася думаць не толькі пра птушку. У гаспадарцы было 1400 гектараў ворыва, дзве фермы буйной рагатай жывёлы. Таму развіццё птушкагадоўлі ішло маруднымі тэмпамі
3 1971 года дырэктарам саўгаса “Аранчыцкі” быў Сцяпан Мікалаевіч Сахарук.
У 1972 годзе на базе птушкафермы была створана птушкафабрыка, якая выдзелілася з саўгаса як самастойнае прадпрыемства. Яе ўзначаліў Сцяпан Мікалаевіч Сахарук.
Кніга ўліку членаў калгаса і іх сем’яў. Калгас імя Талабухіна. 1952 г.
Колхоз имени Толобухина образован в д. Млынок в 1950 г. Весной 1958 года был присоединен к колхозу “30 лет БССР”
Заява на прадстаўленне вагонаў на адгрузку хлеба для калгаса ім. Талабухіна
Оранчицкая птицефабрика
Станцыя Аранчыцы. Відэа з Youtube
Картограf. Из Бреста в Минск по железной дороге. 28 апреля 2018 г.
Лінова-Шані
МІКОЛА ПАПЕКА: ПЧАЛЯР І ПАЭТ
Мікола Папека, пчаляр і паэт, 58 год, спецыяльна для чытачоў “Маяка” адышоў на дзве гадзіны ад пчол, каб выказаць невымоўнае, зазірнуць за межы рэальнага і яшчэ раз пераканацца ў сваёй недасканаласці.
ПЛЫНЬ Адметны, арыгінальны… – гэта прызнана, гэта ёсць. Але я зараз не паэт. І гэтыя словы недастаткова мяне характарызуюць. Трэба дадаць, што і парадаксальны, і складаны… Прыйсці да адметнасці, да арыгінальнасці – гэта пакутны шлях, і ён не просты шлях. З гэтым не нараджаюцца. Так адбываецца… І ў той жа час гэта прырода, бацькі, сацыяльныя адносіны – уся сукупнасць матэрыяльных, эстэтычных праблематык у гэтым свеце. Нават нейкія фізічныя нібыта недахопы, пра якія да нейкага часу нельга казаць, – яны таксама ўплываюць. І нейкія адметнасці ў паводзінах – усё ўплывае. І бацька з маці… Некалі я напісаў верш: “Я дзякую жыццёвай драме, што ў адной партрэтнай раме звёў бацьку з маці лёс”. Нават такія выпадкі, як з бацькам і маці, якія не ўжыліся паміж сабой і развяліся, яны паўплывалі на мяне, таму што я бачыў – гэта два моцныя, складаныя характары. Так што шмат-шмат чаго. Я бачыў уплыў вёскі, я бачыў багацце прыроды, я бачыў марнаванне прыроды. І ўжо ў 10-12 гадоў я задумваўся над нейкімі філасофскімі праблемамі, у рэшце рэшт спрабаваў пісаць, у мяне атрымлівалася… Гэта прыходзіць не вельмі проста. А потым адыходзіць. Я другі раз баюся ўвайсці ў плынь.
Continue reading