Напярэдадні Новага года мы ўспамінаем пра розныя традыцыях. І не важна, калі яны не маюць ніякага дачынення да нашай культуры. Напэўна, робячы гэта, кожны з нас адчувае сябе чалавекам свету.
Разбіраючы перад Новым годам старыя паперы, я знайшоў скрынку з чыстымі паштоўкамі, а таксама мноства паштовак, дасланых і падораных нам, нашым бацькам, бабулям і дзядулям на святы. Так звычайная ўборка ператварылася ва ўспамін, можа быць, трохі сумны. Але гэта светлы сум, які не можа змрочыць свята. Да таго ж я зразумеў, якія скарбы ў мяне ў руках.
Я паглядзеў і падумаў, што на працягу апошняга дзесяцігоддзя зменшыўся паток лістоў і паштовак, якія апускаліся паштальёнам у нашы паштовыя скрыні. І пра тое, што мы сталі скупыя на словы і тым больш на цэлыя сказы, напісаныя нашай рукой. Што мы забыліся, як калісьці куплялі дзясяткі паштовак, каб павіншаваць родных і сяброў.
На жаль, сышла адна выдатная і вельмі старая традыцыя – пісаць і пасылаць адкрытыя лісты, якія потым сталі называцца “паштоўкі”. Ніхто не спрачаецца, што адправіць e-mail або sms уразы прасцей і танней …
